داستان شیائومی ، رقیب سامسونگ و اپل

فرهنگ دهقانی در  چین سابقه چندهزار ساله دارد. حتی در دوران مانو که عده زیادی به خاطر قحطی و گرسنگی مردند، همین کشاورزی و خوداتکاییبود که جان سایرین را نجات داد. ارزن، برنج و تکه های کوچک نان برای سیر کردن شکم چینی ها کافی بود. ولی حالا دهه ها از آن دوران گذشته و این سرزمین کشوری قدرتمند و غنی شده. جایی که علاوه بر کشاورزی، تکنولوژی را هم تبدیل به یکی از نقاط قوتش کرده و در آن کاملا خودکفا شده. شیائومی در لغت به معنای ارزن است. ارزنی که حالا اژدهای زرد چینی را تغذیه می کند و جهانی را تحت تسلطش گرفته است. علی باب و شیائومی فقط نشانه های کوچکی از توانایی های  چین در آینده دنیای فناوری هستند. عرصه ای که دیگر فقط محدود به قدرت های سنتی در بازار که نگرش های کاملا عملگرایانه و تجاری دارند. چینی ها اما نوع دیگری به ماجرا نگه می کنند. از نظر آنها همه چیز فقط مربوط به فروش دستگاه و خدمات نیست. سود تجاری در اولویت قرار ندارد و حتی رسیدن به تکامل هم آنچنان حیاتی نیست. روزگاری بودا می گفت یک دانه برنج می تواند به بزرگی یک کوه باشد. نگاهی که چینی ها به آن اعتقاد دارند. شروعی از کوچک ترین نقطه بازار و رسیدن به دروازه های بزرگی و افتخار. شاید بودا علاقه و اطلاعی از آینده مدرن نداشت. نمی دانست که فناوری همه چیز را می بلعد و قرن ها بعد این پتنت ها و بیزنیس مدل ها هستند که جهان را اداره می کنند. اما واقعیت محض و بی رحم دنیای کنونی همین است. دست های پنهان بازار را آدام اسمیت دیده بود و افشایشان کرد. دست های پنهانی که حتی از بودا هم برای منافعشان نمی گذرد. ششم ژوئن سال ۲۰۱۰ شاید برای همیشه روزی بی اهمیت باقی می ماند سالی که در آن نوکیا همچنان رو به افول می رفت و اپل بازار اسمارت فون ها را تصرف کرده بود. دوره ای که سامسونگ، سونی و  HTC رقابتشان را برای اول شدن در فروش گوشی های اندرویدی آغاز کرده بودند. هیچ کدام از این شرکت ها نمی دانستند که فقط در مدت ۴ سال، ممکن است همه چیز برایشان تغیر کند. داستان نوکیا تمام و به مایکروسافت فروخته شد. سونی و HTC در رقابت با سامسونگ به دردسری جدی افتاده بودن؛ و این کمپانی کره ای با خیالی آسوده برترین فروشنده گوشی های اندرویدی بود. بلندپروازی های سامسونگ و رقابتش با اپل در بازارهای مختلف تمامی نداشت. کپی برداری ها و دعواهای این دو غول برای چندین سال در دادگاه های مختلف بررسی شد. این دعواهای قضایی برای هر دو شرکت هزینه های زیادی داشت. ولی مصرف کنندگان نهایی برنده این جدال بودند. دستگاه های قوی تر، زیباتر و هشومندتر آن چیزی بود که از نتیجه این رقابت عاید کاربرانشان می شود. با این وجود هنوز هم بازار اسمارت فون ها به ظرفیت نهایی اش نزدیک هم نشده بود. گروه زیادی از مخاطبان این بازار هنوز نمی توانستند دستگاه هایی مناسب توان مالی خود پیدا کنند. آیفون گوشی گرانقیمتی بود و گوشی های خوب اندرویدی هم قیمت نسبتا بالایی داشت. ششم ژوئن ۲۰۱۰ برای این عده، روزی طلایی بود. روزی که در آن شیائومی تاسیس شد. استارت آبی که خیلی زود از حالت شرکتی کوچک خارج و تبدیل به یکی از بازیگران اصلی این بازار شد. هشت شریک چینی با ایده تولید دستگاه های ارزان قیمت و قدرتمند، این شرکت را پایه گذاری کردند. خیلی زود و در ماه آگوست همان سال، فرمویر مخصوص شیائومی به نام MIUI در دسترس کاربران اندرویدی قرار گرفت. فرمویری که خیلی زود محبوب شد و به شیائومی کمک کرد تا اولین دستگاهش به نام MI1 را به بازار عرضه کند. قدرت نرم افزای و سخت افزاری اولین دستگاه شیائومی، از چشم مخاطبان و کارشناس ها دور نماند. قدرتی که ریشه در سوابق لی جون مدیرعامل این شرکت دارد. او پیش از این مدیر شرکتی نرم فازاری بوده و در طراحی فرمویر مخصوص شیائومی، نقشی مهم ایفا کرده. فرمویری که شباهت هایی انکارنشدنی به سیستم عامل ios دارد؛ چیزی که اصلا اتفاقی نیست. اپل چینی لی جون یکی از ستایشگران استیو جابز است. او حتی در نحوه پوشش و حرف زدنش هم تلاش می کند مانند استیو عمل کرده و از تاکتیک های بازاریابی مشابهی هم استفاده می کند. غلظت تقلیدهای لی جون از جابز به حدی رسیده که به او لقب جابز چینی داده اند. همان طور که به شیائومی هم اپل چینی شده می گویند؛ اما شیائومی به خوبی می داند که نمی تواند الگوی تجاری اپل را هم تقلید کند. بازار گوشی های گران و لوکس در اختیار اپل قرار دارد. آنها با فروش بالای آیفون حاشیه سود بالایی را به جیب زده و گروه وفاداری از کاربران را هم گردآوری کرده اند. شیائومی هم با تاسیس فروشگاه نرم افزاری اختصاصی و مدیریت کامل زنجیره تولید سخت افزارهایش، در حال تلاش برای ایجاد این وفاداری در مصرف کنندگانش است. الگوی تجاری آنها در این حالت است که جالب توجه به نظر می رسد. سونی و سامسونگ برای سودآوری گوشی های متنوعی را در فواصل زمانی کوتاه مدت به بازار عرضه می کنند. مدل شیائومی اما کاملا فرق می کند. آنها یک گوشی را مثلا برای دو سال به بازار عرضه می کنند. در طول این مدت قیمت مواد اولیه سازنده دستگاه کمتر شده و حاشیه سود فروش بیشتر و بیشتر می شود. با این مدل عجیب و جالب است که شیائومی می تواند قیمت هایی بسیارایین تر را پیشنهاد بدهد. سامسونگ گلکسی S5 با قیمت ۶۰۰ دلاری اش یکی از گوشی های برتر بازار است؛ اما شیائومی اسمارت فونش را با همان کیفیت و قیمتی ۳۲۰ دلاری می فروشد. برای همین اصلا عجیب نیست که نزد گروه هایی مثل افراد کم درآمد و نوجوانان، شیائومی محبوبیتی فوق العاده پیدا کرده. محبوبیتی که حالا سایر رقبای اندرویدی را به چالش کشیده است. سقوط سامسونگ افت فروش سامسونگ شاید عجیب به نظر برسد اما برای کارشناس های بازار این اتفاق قابل پیش بینی بود. سامسونگ از آنجایی به چالش کشیده شد که هرگز فکرش را نمی کرد. بازارهای بزرگ شرق آسیا و کشورهای در حال توسعه مناطقی که رقیبی مثل اپل هم چندان توجهی به آن نداشت و مشغول گسترش بازارش در اروپای غربی و آمریکای شمالی بود، شیائومی ومدیرانش این جای خالی را به خوبی دیده و پر کردند. قیمت های پایین و دستگاه های قدرتمندشان، رویای افرادی بود که توانایی خرید آیفون ها و گلکسی ها را نداشتند. حالا آنها می توانستند با خرید اسمارتفون های شیائومی، به این آرزو جامه عمل بپوشانند. علاوه بر این سخت افزار قوی و ارزان، فرمویر زیبای شیائومی هم در این گسترش و محبوبیت نقش مهمی ایفا کرد. با این تفاسیر شد انفجاری شیائومی اصلا عجیب به نظر نمی رسد. آنها بازار چین را به خوبی می شناختند و توانایی تولید انبوه دستگاه هایشان را هم داشتند.